:+: 13 :+: HELLO! DRIVE! で学ぼう！

สวัสดียามดึกของอีกวันค่ะ 55555

ดึกอีกแล้ว～　(.___.);;

มาในเรื่องคล้าย ๆ กับคราวที่แล้ว

เพิ่มเติมคือจะสังเกตหลาย ๆ อย่างเพิ่มขึ้นค่ะ

เพราะความจริงแล้ว เดือนเมษายน (เดือนนี้!!!) จะต้องไลฟ์ (talk show?) กับเพื่อน ๆ พี่ ๆ ในวง

เลยกำลังศึกษาอยู่ว่า流れของการดำเนินรายการ และการรับส่ง การfollowต่าง ๆ เวลาพูดคุยกันให้คนที่ดูอยู่อีกฝากของจอเข้าใจด้วยต้องทำยังไง

นอกจากจะมีประโยชน์ในการไลฟ์แล้ว

น่าจะทำให้การเล่าเรื่อง ๆ ต่าง ๆ smooth ขึ้น

อีกทั้งน่าจะช่วยทำให้การพูดคุยของตัวเองเป็นธรรมชาติขึ้นด้วยค่ะ

ครั้งนี้จะมาสังเกตจากรายการวิทยุอีกรายการกันค่ะ

รายการแรก เป็นบทสนทนาของผู้หญิง 3 คน มีรุ่นพี่ 1 คน (中島) และอีก 2 คน (大形、野中) เป็นเพื่อนกัน

รายการ HELLO! DRIVE! เทปที่ 123

本日は春分の日 ＜ふん〜＞ ＜春分の日＞ 祝日です ＜ふん〜＞

春分の日といえば昼と夜の長さが同じ日になると言われたりしてますが厳密には昼の方には14分長い ＜へー＞ だって ＜へー＞ ＜そうなんだ＞ ＜気にしたことない＞ ＜ｗあたしも　祝日かー＞ ＜うーん　うーん＞　

そしてもう一つ催眠術の日でも ＜はーい＞ あるそうで ＜はい！＞ 催眠術かけられたことありますか？

え、あのーなんか動画を見て ＜ん　ん＞ 催眠術かけれるっていうのが普通にユーチューブ ＜あー＞ とかにあがってるんですよ ＜え？＞ ＜やってるー＞ ＜うん＞

それでメンバーで ＜そうそう＞ みんなで動画を見て ＜うんうん＞ かかる子もいれば、かからない子もみたいな感じ？

ちょっとはやったんですよ前 ＜そうなんですよ＞

え？本当にかかんの？動画で？

はい！お家で全然その動画を見るだけでその時見たのは、あの、目が開かなくなっるやつ ＜そー＞ ＜ふえ〜＞

私とかすごいかかりやすいですね ＜うんうん＞ 催眠術に ＜うんうん＞ もう全然目開かなくなっちゃって

ん、もう動画一個でかかるんですよ ＜へーすごっ＞

だから、その動画でパーンとやったら、その催眠術が解けて開くようになったりとか ＜へー⁉＞︎ して ＜面白いそれー＞ はーい そうなんです　そうゆうのも ＜ほー＞ あったりして簡単にかけられちゃうんですよね ＜ねー＞ 催眠術って

なんかの脳の錯覚なんでしょうねでも ＜こわい＞ ＜うん＞ 私も催眠術をバースデーイベントで ＜うんうん＞ かけていただいて ＜ふん＞ もうすごいあのかかりやすいタイプなんで ＜w＞

え、何してもらったの？そのバースデ、、、

パクシーを食べれるように ＜あ〜＞ してもらったんですね ＜なるほどね＞

そ、パクシーが私の好きなカツ丼の味になるってゆう催眠術をやってもらって ＜あー＞ なりました ＜ほわーい＞

カツ丼だった？＜すーごーい＞

カツ丼でした ＜ひえー＞ ん〜すごかった ＜ふえー？＞

不思議だよね

不思議です

私もかけてもらった時にすごい不思議な感覚だった ＜うーん＞ な、何してもらったのよ？なんか、あ、そう、男の人を好きになるみたいな ＜うんうんうんうんうん＞ 感じ ＜へー？＞ でかけてもらって ＜へー＞ 本当にドキドキしてくんの ＜えー？＞ ＜へー？＞

だから、胸がドキド#@*%って ＜w＞ いっててみたいな、かっこいいみたいな ＜うっそー＞ 感じになって ＜すごい＞

ね あの 解かれた瞬間に え？なんだったんだろう今のは ＜w＞ ＜そー＞ 

けど記憶はあるんだよそのかかってた ＜うんうん＞ ＜ありますね＞

そう、ドキドキしてたみたいな ＜はい＞

なんかすごい不思議な気持ちに ＜じえ〜＞ なった ＜えー＞　

絶対かかんないタイプだと思います大形 ＜ああ〜＞ そんな気がする

かかってなかったもんね動画のも

かからなかったです動画見ても全然

でもベースがうそでしょうって思ってたらかかんないらしいよ ＜あー＞

ちゃんと ＜ん、そうだ＞ うん、なんか信じて ＜はい＞ うん、なんか身を呆気ないと ＜へー＞ かかんないみたい

絶対かかんないなー

＜そうですねー＞

＜w＞

＜面白いー＞

＜w＞

ฟังจบแล้วอยากไปเรียนรู้เรื่องการสะกดจิตเลยค่ะ ว่าเค้าทำให้ผักชีมีรสชาติเป็นคัตสึด้งได้ยังไง 55555

・สังเกตได้ว่าในรายการนี้เป็นการเล่าเรื่องของกันและกัน ดังนั้น あいづち และการตอบโต้จะถี่มาก ๆ เลยค่ะ มีทุกประโยคบอกเล่าเลย

・การตอบโต้หรือแสดงあいづちออกมา ตามบทสนทนาข้างต้น ไม่ได้รอให้อีกฝ่ายเล่าจบเป็นประโยคก่อนแล้วจึงค่อยแสดงการตอบรับ

เช่น

絶対かかんないなー ＜そうですねー＞ ＜w＞ ＜面白いー＞ ＜w＞

เสมอไป

แต่ว่ามักจะเป็นแบบ...รู้สึกอะไรตอนไหนก็แสดงออกไปเลยมากกว่า

เช่น

それでメンバーで ＜そうそう＞ みんなで動画を見て ＜うんうん＞ かかる子もいれば、かからない子もみたいな感じ
สีฟ้ากับสีม่วงเป็นเพื่อนกันอยู่แล้ว พอสีฟ้าพูดขึ้นมาแค่ตอนต้น แล้วสีม่วงเข้าใจได้ทันที ก็ตอบรับสนับสนุนออกไปเลย กลางประโยค

ส่วนสีน้ำเงิน เป็นผู้รับข้อมูลใหม่ทั้งหมด พอเริ่มจับข้อมูลได้ ก็แสดงการตอบรับออกไปบ้าง กลางประโยคเลยเช่นกัน

เป็นเหมือนการสนทนาทั่วไป ที่เราเองก็ไม่รู้แน่ชัดว่าอีกฝ่ายจะพูดอะไร จะพูดจบประโยคตอนไหน ดังนั้นเมื่อต้องการแสดงการตอบรับตอนไหนก็แสดง あいづち ออกไปเลย

・และอาจจะเป็นเพราะว่าเป็นรายการของวัยรุ่นที่ไม่ได้เป็นทางการมาก คำที่ใช้ตอบกลับไปจึงมีหลายคำที่เป็นคำแปลก ๆ เช่น ひえー、ほわーい、じえー เป็นต้น ถึงจะเป็นที่เพิ่งเคยได้ยิน แต่หลาย ๆ คำ จะเดาความหมายได้จากน้ำเสียง

・ตัวหนาที่ทำไว้คือสิ่งที่สังเกตได้จากการฟังในครั้งนี้ คือ การตอบกลับสำนวนตอบรับที่อีกฝ่ายพูดมาอีกที

นอกจากคนฟังจะเป็นผู้แสดงการตอบรับอยู่เรื่อย ๆ เพื่อให้รู้ว่าฟังอยู่แล้ว

ผู้พูดเอง ก่อนจะพูดประโยคถัดไป ในบางครั้งก็จะตอบรับการตอบรับของผู้ฟังก่อนแล้วค่อยเข้าเรื่องต่อ

เช่น

けど記憶はあるんだよそのかかってた ＜うんうん＞ ＜ありますね＞ そう、ドキドキしてたみたいな 

หลังจากที่สีม่วงสนับสนุนประโยคที่สีน้ำเงินเล่าแล้ว ก่อนก็จะเล่าต่อ สีน้ำเงินก็ตอบรับว่ารับรู้การตอบรับของสีม่วงก่อน

เพราะว่าเป็นการสนทนาของทั้งสองฝ่าย(ผู้พูดและผู้ฟัง) ดังนั้นจึงไม่ใช่แค่ผู้พูดมีหน้าที่พูด ผู้ฟังมีหน้าที่ตอบรับ แต่ทั้งสองฝ่ายจะทำหน้าที่ทั้งสองอย่าง ทั้งเป็นผู้พูดและผู้ตอบรับ บทสนทนาจึงจะดำเนินไปได้อย่างราบรื่น และให้ความรู้สึกว่ากำลังคุย"กัน"จริง ๆ

+++คำตอบโต้ใหม่+++
ひえー ใช้แสดงว่าตกใจ แบบตอนนี้ตกใจเลย ฟีลตกใจแบบเข้าบ้านผีสิงแล้วจู่ ๆ XXก็โผล่มา

じえー ใช้แสดงว่าการรับรู้+เสียว ๆ แปลก ๆ

ほわーい ใช้แสดงว่าตกใจแบบwow

**ทั้งนี้ทั้งนั้นน่าจะขึ้นอยู่กับการใช้เสียงของแต่ละครั้งด้วย**

เย่ จบแล้วรายการนึง ยังมีอีกรายการนึงที่ฟังบ่อย ๆ น่าจะเอามาใช้ศึกษาได้เหมือนกัน
แต่ตอนนี้ไม่ไหวแล้วววว ไว้มาต่อนะคะ ><zzZZZ

ฝันดีค่าาา

:+: 12 :+: ラジオを聴こう！

การเป็นผู้ฟังที่ดี!!!
นอกจากการตั้งใจฟังแล้ว
เราก็ควรจะมีสารที่ส่งกลับไปให้ผู้พูดฟังด้วยว่า ฟังอยู่นะ
หรือที่เรียกว่า ควรมี あいづち

โดยคราวนี้เราจะลองมาสังเกตจากรายการวิทยุ「安住紳一郎の日曜天国」ของญี่ปุ่นกัน
ผู้ชายคือคนดำเนินรายการหลัก จะเป็นคนอ่านจดหมายจากทางบ้าน และมีการแสดงความเห็นไปด้วย
ส่วนผู้หญิงอีกคน จะเป็นเหมือนผู้ช่วย ช่วยฟัง เป็นผู้ตอบรับบทสนทนาจากอีกฝ่าย และเป็นリアクション担当

ดังนั้น เราจะมาสังเกตあいづちและการตอบรับของผู้หญิงกันค่ะ

・เริ่มจากตอนเลย ผู้ชายจะอ่านชื่อผู้ส่งจดหมายมาแล้วก็ขอบคุณที่ส่งมา ผู้หญิงก็จะฟอลโลว์ 「ありがとうございます」หลังจากที่ผู้ชายพูดแล้ว แล้วผู้ชายจึงค่อยเริ่มอ่านเนื้อความ

หลังจากนั้นก็จะมีการส่งเสียงออกมาเรื่อย ๆ ตามเรื่องราวที่ได้ฟัง
ผู้หญิงคนนี้แทบจะมีบทบาทในทุกประโยคที่ได้ฟัง อย่างน้อยก็ส่งเสียงหัวเราะ

ในช่วงแรกที่เป็นการอ่านเรื่องราวที่เกิดขึ้นของผู้ชมทางบ้าน
จะมีการตอบรับที่ไม่มากนัก จะมีหัวเราะบ้าง หรือตอบรับแสดงรับรู้เช่น はい　ほー　あー　へーซะส่วนใหญ่
แต่ในบางครั้งก็มีคำแสดงความคิดเห็นของตัวออกมาบ้าง เช่น かっこいい

แต่เมื่อเป็นตอนที่เป็นความคิดเห็นที่ผู้ชายเสริมขึ้นมานอกจากเนื้อความในจดหมาย ก็จะมีการตอบโต้กลับไปมาขึ้น เหมือนพูดคุยกับฝ่ายชายอยู่ เพื่อให้รายการสามารถดำเนินต่อไปได้อย่างไหลลื่นนน



ขอยกตัวอย่างจากเทปที่ออกอากาศวันที่ 24 มิถุนายน 2012

เมื่อเริ่มเข้าเรื่อง...
十数年前に幼稚園の先生をしている友人の結婚披露宴に出席した時のことです、〈はい〉友 人が勤めている、幼稚園の、園長先生のスピーチを、出席者全員、この人間違えている、と 思いながら聞いていました、それは友人は幼稚園に 10 年近く勤めていたのでベテランであ ることを強調して、彼女は子供の世話をするプロ、子育てのプロと言いたいところを園長先 生は相当緊張していたらしく、スピーチで、子育てを子作りとずーっと言い〈｛笑｝〉間違え ていました、新婦の、××さんは、子作りのプロでありますから、〈｛笑｝〉いや、子作りな ら、〈｛笑｝〉××さんに任せれば、〈｛笑｝〉心配ありません、さらには、子作りのことは、私 がしっかりと教え込んでいますので、〈｛笑｝〉と、〈｛笑｝〉とんでもなく誤解されそうなフレ ーズのオンパレード、〈｛笑｝〉結婚披露宴の独特の雰囲気の中で、もちろん出席者からは、 少しも笑いは起こりません、園長先生は、そのまま子作りを連発し続け、〈｛笑｝〉スピーチ を終え普通に席に戻られ、おそらく隣に座る奥さんから間違えを指摘されたのでしょう、 〈あー〉披露宴が終わるまで項垂れてため息ばかりついていました、〈あー〉披露宴では、 言い間違えたとしても、決して下ネタ寄りにならないように注意したい、と思った話です、
สังเกตได้ว่าการตอบกลับไปของผู้หญิงมีไม่มากนัก แต่มีเรื่อย ๆ ตามอารมณ์ของเนื้อเรื่องที่ได้ฟัง

〈へー〉ふーん、〈男性の園長先生だったんですねー〉そうですね、〈んー〉ま、〈じゃなお さら微妙な空気に｛笑いながら｝〉んー、〈はいー〉ま、非常に冷え、た感じなるでしょうね ー、〈んー〉そうですよねー、結婚披露宴ね、〈えー〉そうスピーチ間違うと大きいですから ね、〈ねー〉
ส่วนตอนนี้มีการตอบโต้มากขึ้น  มีตั้งแต่ あいづち ง่าย ๆ หรือแม้แต่แสดงความเห็นของตัวเองเป็นประโยค



และอีกตัวอย่างนึงจากเทปของวันที่ 30 มิถุนายน 2013

私の父の弟、××おじさんの話です、〈はい〉お父さんの兄弟、〈うんうん〉××おじさん、 〈うんうん〉××おじさんの娘さんの披露宴でのこと、〈はい〉結婚式が終わり、緊張の糸 がぷっつりと切れた、××おじさんは、〈うん〉披露宴が始まると、周りから勧められるが ままグラスを開け続け、披露宴開始から 30 分も経たないうちにべろんべろんに酔っぱらっ てしまいました、〈えー〉こりゃやばいな絶対何かしでかすな、と、親戚一同がざわつき始 めたとき、〈うん〉××おじさんはいきなりテーブルに飾ってある花を食べ始めました、 〈（笑）〉青ざめながら止める奥さん、を振り払い、花わ［花は／花輪］おいしいんだぞー、 〈｛笑｝〉菊だってバラだって食べられるんだぞーといいながらむしゃむしゃとバンジーを 食べる××おじさん、〈｛笑｝〉テーブルの花を半分くらい食べたところで、ついにブチ切れ た××さんの奥さんに髪の毛を引っ張られながら退場〈｛笑｝〉させられてしまいました、し ばらくして、再入場したころには、何とか周りに迷惑をかけないくらいに、おとなしくなっ ていましたが〈｛笑｝〉、結局最後の最後まで酔いが醒めず、娘さんからの花束、と、手紙贈 呈の時に、娘からもらった大切な花束を食べようとしている〈｛笑｝〉そんな××おじさんと、 鬼の形相で｛笑いながら｝旦那を睨みつけるお嫁さん、××さんのお嫁さんがスポットライ トで照らされた瞬間は横隔膜がちぎれるかと〈｛笑｝〉思うくらい笑いました、もう 10 年く らい前の出来事ですが｛笑いながら｝、〈｛笑｝〉今でも親戚が集まると、話のタネになってい ます、
ตอนฟังเนื้อความจากจดหมาย นอกจากเสียงหัวเราะแล้ว การตอบรับแบบอื่น ๆ ยังไม่เยอะเท่าไหร่ เช่นกัน

〈｛笑｝〉｛笑｝ねー、〈ねー〉嫁に行く、娘、〈ん〉さんから〈ねー〉、花束と手紙贈呈 の時に｛笑いながら｝、〈｛笑｝〉一番ね、こう何かこう〈ねー〉、感情が、〈へー〉高ぶる、見 てる方もね、〈ねー〉感極まるようなそんなシーンですけど、もらったお父さんが〈｛笑｝〉 その花を食べようとしているってゆう｛笑いながら｝、〈｛笑｝、ま泣き笑いってゆうかもう笑 いですかね〉んー、すばらしいよねー〈ねー、ほんと〉、｛笑｝もう、〈いーなー〉えさを与 えられた動物のように〈｛笑｝〉、お父さんありがとう〈まただー〉ってねー、娘さんから〈花 だー〉もらって花もらってもう〈｛笑｝〉、食べようと｛笑いながら｝〈｛笑｝〉、ひどいね、〈｛笑｝〉 ほんとにひどいと思う、〈｛笑｝〉これは嫌われるわ、〈｛笑｝〉｛笑｝
แต่เมื่อเป็นช่วงที่ผู้ชายแสดงความเห็นเกี่ยวกับสิ่งที่ได้อ่าน ผู้หญิงที่มีการตอบรับตอบโต้มากขึ้น ดังเช่นตัวอย่างแรก


การตอบรับตามความรู้สึกต่าง ๆ
・เมื่อรู้สึกว่าเรื่องตลก หรือต้องการขำ ก็จะตอบรับโดยการหัวเราะเหมือนที่เราคุยกับเพื่อนทั่ว ๆ ไป หรือ 笑
・เมื่อต้องการแสดงให้เห็นว่าเรารับรู้แล้ว รับทราบข้อมูลแล้ว : はい、ん、えー、うんうん
・เมื่อต้องการแสดงให้เห็นว่าเราเข้าใจในสิ่งที่เขาบอกแล้ว : あー
・เมื่อต้องการแสดงให้เห็นว่าเราแปลกใจในเรื่องนั้น ๆ : へー
・เมื่อต้องการแสดงให้เห็นว่า "เป็นแบบนั้นเลยเหรอ" : ほー
・เมื่อต้องการแสดงให้เห็นว่าเราเห็นด้วยกับอีกฝ่าย : ねー

และยังมีคำอื่น ๆ อีกมากมาย
ซึ่งเรายังคงต้องศึกษากันต่อไป
เพื่อจะได้ใช้ภาษาญี่ปุ่นได้ถูกต้องและเป็นธรรมชาติมากขึ้น

:+: 11 :+: Storytelling

สวัสดียามดึกค่าาา
...ดึกทุกรอบ เหมือนไม่ดึกอารมณ์อยากเขียนไม่มา 5555
วันนี้จะพูดถึงสิ่งที่ได้เรียนรู้จากการเรียนเรื่องการเล่าเรื่องค่ะ

สิ่งสำคัญที่ได้จากเรียนรู้ในครั้งนี้ คือ การทำให้คนฟังสนุกไปกับเรื่องที่เราเล่า

เอ๊ะ แต่จะทำได้ยังไง???

ลองมาสังเกตจากตัวอย่างการเล่าเรื่องของคนญี่ปุ่นกันค่ะ

ก่อนอื่นเลย เริ่มจากวิธีการเล่าเรื่อง

----ต้องเล่าให้เป็นลำดับค่ะ
เพื่อให้คนฟังตามเรื่องเล่าของเราได้ทัน เหมือนเค้าเห็นเหตุการณ์นั้นไปกับเรานะคะ

----แล้วก็เพื่อให้เห็นภาพชัดขึ้นเราต้องกำหนด視点หรือมุมมองของผู้เล่าให้ชัดเจนค่ะ
เช่น
「あたしがね、ホテルにいた時にロビーソファーにこう座ってたんだけど」
แบบนี้แปลว่าผู้เล่าเรื่องคือตัวเอกของเรื่อง
ขณะเล่าเรื่อง ควรทำให้ผู้ฟังรู้สึกว่าอยู่ข้าง ๆ ตัวเอกตัวนั้นตลอดเรื่อง
ทำได้โดยการ เมื่อมีตัวละครอื่นเข้ามา หรือออกห่างตัวเองให้ใช้ ～てくる หรือ ～ていった เป็นการบอกการเคลื่อนไหวของกริยา เช่น
「目が合った瞬間ね、にこーって顔になって寄ってくるの」

---และอาจจะเพิ่มคำเลียนเสียงเพื่อให้เห็นภาพมากขึ้น
เช่น
แทนที่จะบอกว่า เค้าหัวล้าน หรือไม่มีผม ก็อธิบายว่าหัวมันเงาแบบ...「そしたら、彼の頭も、つるつるぴかぴかだったの」แทนจะเห็นภาพมากกว่าใช่มั้ยล่ะ

พอเราเล่าไปเรื่อย ๆ มีเกริ่นเรื่อง เนื้อเรื่อง ไปเรื่อง ๆ ก็จะมาถึงจุคพีคหรือจุดไคลแมกซ์ของเรื่อง
อันนี่เป็นจุดขายละ อาจจะเน้นตรงนี้ให้ดูเด่น หรือดูตื่นตาตื่นใจต่างจากเนื้อเรื่องจุดอื่น ๆ

ทำได้โดย...
----ใช้น้ำเสียงให้ดูตื่นเต้น เหมือนเวลาดูหนัง ฉากตื่นเต้นก็จะมีดนตรีเร็ว ๆ ฟังดูน่าตื่นเต้นประกอบ แต่ตอนเล่าเรื่องจะให้มาเปิดเสียงประกอบก็ไม่ใช่ ก็เลยใช้เสียงของตัวเองนี่แหละทำให้ตื่นเต้นแทน
อาจจะเล่าด้วยน้ำเสียงปกติ มีปรับตามอารมณ์เนื้อเรื่อง
เช่น ช่วงที่เศร้า ก็ทำเสียงนิ่ง ๆ หรือเสียงเศร้า ช่วงที่ร่าเริงก็เล่าด้วยน้ำเสียงสดใจ
และเมื่อมาถึงจุดพีค ก็เน้นเสียงให้ดูมีพลัง หรืออาจจะพูดด้วยเสียงที่ดังกว่าปกติเล็กน้อย

และนอกจากน้ำเสียงที่ช่วยให้คนฟังสนใจเรื่องของเราในจุดที่เราต้องการเน้นแล้ว
----อาจจะมีการถามกลับไปยังคนฟัง หรือที่เรียกว่า metalanguage เพื่อให้คนดูมีการคิดถึงเรื่องที่เล่าและเกิดความสงสัยให้เหตุการณ์ต่อไป
เช่น
「彼、そこで何と言ったと思う？ニコット笑って…そんなこと、気にしなくていいよ、って言ったのよ。」
「それで、次、彼、何したと思う？　彼、自分の髪の毛に手を持っていって、つるって、髪の毛を取ったのよ。」
***สังเกตได้ว่ามักจะเป็นคำถามเชิงว่า คุณคิดว่า....? หรือ ～と思う？

แล้วลองมาสังเกตคำต่าง ๆ ที่คนญี่ปุ่นกันเถอะ

เริ่มจากตอนจะเริ่มเล่า อาจจะมีการใช้คำเพื่อดึงความสนใจของผู้ฟังก่อน
เช่น
+++ ねえ、ねえ、聞いてよ。
+++ あのさ
+++ あのね
+++ えっとね
เป็นต้น


คำลงท้ายที่น่าสนใจ มีดังนี้

+++ คำว่า ね ที่ปกติจะใช้ลงท้ายประโยคเมื่อผู้พูดและฝ่ายตรงข้ามเห็นพ้องตรงกัน
ในการเล่าเรื่อง มีการใช้　ね　เหมือนเป็นการตัดประโยคเป็นช่วง ๆ เพื่อให้คนฟังตามเรื่องที่เล่าทัน
เช่น
「おじさんがね、新聞こう読んでたんだけどね、まあちょっと同じソファーで、広いソファーね、いたんだけどね。」

+++ คำว่า の ลงท้ายประโยคเพื่อบอกเล่าแบบเน้น
เช่น
「でも、そのおかげで、すごい素敵な彼氏ができたの。」
「いつもだったら隠してあった昔のアルバムの写真を、そのまま机の上に出しちゃって、彼がそれを見ちゃったの。」

+++ การลงท้ายประโยคด้วย ～てしまいました、～てしまった、～ちゃった・じゃった
เป็นการเพิ่มฟีลลิ่งในการเล่าเรื่อง คล้าย ๆ กับว่า "ทำ...ไปซะแล้ว" จะอินเนอร์แฝงอยู่มากกว่า "ทำ...แล้ว"
ตัวอย่างประโยคก็เช่น
「で、ちょっとよけいに怒っちゃったんだけど、…」


และคำอื่น ๆ ที่ใช้ในประโยคที่ดูน่าสนใจก็มี...

+++ なんと ที่เอาไว้ใช้บอกเหตุการณ์ที่คนฟังไม่น่าจะคาดการณ์มาก่อน
เช่น
「その彼氏、おもむろに頭に、手をやってさ、なんと、髪の毛をとっちゃったんだよ」

+++ つまり ใช้เมื่อต้องการเล่าเรื่องที่พูดไปแล้วซ้ำอีกครั้ง อาจจะเป็นการอธิบายให้ง่ายขึ้น เมื่อเห็นผู้ฟังทำหน้าไม่เข้าใจ
เช่น
คู่รักน่าตาดีคู่หนึ่ง ที่ฝ่ายหญิงปิดบังเรื่อง「本当の顔があって、その顔はすご～いブスなの。つまり、整形して、すごい美人になったのね。」ตนสวยเพราะผ่านมีดหมอมา แต่วันนึงความแตก แต่แฟนหนุ่มหน้าตาดีของเธอก็บอกว่าไม่เป็นไรหรอก พร้อมกับดึงวิกผมของตนออก「だから、彼も、つまり、整形みたいなものよ。」สรุปแล้วหญิงสวยเพราะศัลย์ชายหล่อเพราะวิก...

และสุดท้ายยยย
สิ่งที่ได้เรียนรู้จากการที่ได้เล่าเรื่องคู่กับเพื่อนในห้องเรียนคือ...
ตัวละคร... การเรียกตัวละครควรแตกต่างกันอย่างชัดเจน
ถ้ามีผู้ชาย 2 คน อาจจะเป็น 男の人 กับ おじさん ไปเลย
เพราะถ้าเป็น男の人ทั้ง 2 คน แม้ว่าจะอธิบายว่า ชายคนที่ดื่มกาแฟ กับ ชายคนที่อ่านหนังสือพิมพ์ อาจจะยาวไป แล้วพอเล่าไปเรื่อย ๆ เมื่อมีการเปลี่ยนกิริยาการกระทำอาจจะทำให้งงได้
"เอ๊ะ เมื่อกี้พูดถึงชายคนไหนนะ???"

ก็ประมาณนี้
เรื่องการใช้คำอาจจะใช้วิธีการท่องจำเอาได้
แต่การใช้น้ำเสียงขึ้นลง ใส่ฟีลลิ่งลงไปเพื่อให้คนฟังอินนี่...น่าจะต้องฝึกอีกนานเลย...
がんばろ！！！

:+: 10 :+: “Youtuber”にヤバい質問

ต่อ ๆ ไหน ๆ ก็เจอเรื่องที่อยากเขียนแล้ววว 55555

อาจจะไม่ได้เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับภาษาศาสตร์
แต่เมื่อกี้เขียนเรื่องการพรีเซ้นต์ที่ว่าควรทำให้ดึงดูด

แล้วก็นึกถึงรายการที่เคยดู
อาจจะไม่ใช่เป็นการยืนพรีเซ้นต์หน้าคนฟัง

แต่

เป็นเรื่องเกี่ยวกับ Youtuber!!!

นี่เป็นคำแนะนำหนึ่งของเจ้าของช่องยูทูปที่มีคนติดตามและมียอดวิวเยอะมาก ๆ
ชื่อว่า"มุไร"ซังค่ะ

เทคนิคของมุไรซังเพื่อให้ยอดวิวเยอะ หรือคลิปเป็นที่น่าติดตามมี 3 ข้อหลัก ๆ
แต่จะเน้นเฉพาะข้อที่เอามาปรับใช้กับพรีเซ้นต์ของเรา (พรีเซ้นต์หน้าห้อง)ได้ก็แล้วกันนะคะ

นั่นก็คือข้อแรก アットホーム感を出す

 มุไรซังมักจะใช้ที่ทำงาน บริษัทเป็นฉากหลังตอนอัดคลิป

หรือยูทูบเบอร์คนอื่น ๆ ก็มีการอัดคลิปในห้องของตัวเอง

อัดให้เห็นฉากหลังเป็นห้องรก ๆ

การทำให้ฉากหลังเป็นสถานที่เหล่านี้ คือเป็นสถานที่ ๆ หลาย ๆ คนคุ้นเคย
ทำให้รู้สึกเป็นกันเอง รู้สึกใกล้ชิด

(ส่วนถ้าใช้ฉากขาวล้วน มันอาจจะดูโล่ง ๆ ไปนิด ...เค้าว่างี้)

เพื่อให้คนดูหรือคนที่ติดตามชาแนลรู้สึกว่า คนคนนี้เนี่ย คือเพื่อนของเขา

อาจจะเป็นพี่ชายข้างบ้านก็ได้

เพราะアットホーム感 กับ 生活感 เป็นสิ่งสำคัญ
จะทำให้คนที่ดูรู้สึกสนิทชิดเชื้อกับคนในจอ

ลองนึกว่าถ้าเป็นเรา เวลาเราฟังเรื่องของเพื่อนเรา เราจะสนใจมากกว่าเรื่องของใครก็ไม่รู้
เช่น เพื่อนเล่าเรื่องเลิกกับแฟน ซึ่งจริง ๆ แล้วอาจจะไม่ได้เกี่ยวกับเราเท่าไหร่
แต่เราก็จะสนใจฟังในระดับหนึ่ง เพราะเป็นเรื่องของเพื่อน
แต่ถ้ามีใครก็ไม่รู้มาเล่าเรื่องเค้าเลิกกับแฟนให้เราฟัง เราก็คงไม่สนใจและไม่เก็บมาใส่ใจ

เรื่องนี้อาจจะเอามาปรับใช้กับการพรีเซ้นต์ของเราได้
โดยการพูดเรื่องที่เราและผู้ฟังมีความเกี่ยวข้อง
เพื่อที่จะได้มีความสนใจร่วมกันของทั้งสองฝ่าย

และการพรีเซ้นต์อาจจะไม่ทำให้เป็นทางการมากไป
ถ้าทางการมากไปอาจจะเหมือนนั่งเรียนหนังสือในห้องประชุมละหลับได้ Zzzz

อาจจะปรับการพูดให้เหมือน เราเล่าเรื่องให้เพื่อนฟัง
เหมือนตอนคุยกับเพื่อน
ภาษาคงไม่ต้องให้เป็นภาษาที่สนิทกันขนาดนั้น
ยังคงความสุภาพ แต่ไม่ให้รู้สึกว่าห่างเหิน

เวลาเราพูดกับเพื่อน เราจะมีการสบตาใช้มั้ย
อาจจะเบลอบ้าง แล้วแต่คน 55555 แต่ก็ต้องมีการมองหน้าเพื่อนบ้างแน่นอน
ดังนั้นตอนพรีเซ้นต์ก็น่าจะทำเหมือนกัน ควรสบตากับคนฟัง
เพื่อให้เขารู้สึกว่า เราคุยกับเขาอยู่จริง ๆ

ก็น่าจะประมาณนี้ *o*
คงต้องลองยืมวิธีนี้ไปใช้ดู

ขอขอบคุณรายการ リトルトーキョーライフ
ตอนของวันที่ 30 มีนาคม 2017 “Youtuber”にヤバい質問
ค่ะ >A<

:+: 9 :+: いい発表とは!!!

การพรีเซ้นต์ที่ดี

ทำยังไง...

ลองถามตัวเองแล้วก็รู้สึกว่ายังได้คำตอบที่ไม่ชัดเจน... เลยลองถามปู่เกิ้ลดู+นึกถึงเรื่องต่าง ๆ ที่ได้เคยเรียนมา 555555555

แล้วก็ได้ประเด็นที่ชอบมาประมาณนี้

1. ประเด็นที่จะนำเสนอต้องชัดเจน และเหมาะกับผู้ฟัง
2. การพูด : ต้องมีความมั่นใจ, ต้องมีความชัดเจนกว่าสไลด์
3. สไลด์ต้องดูง่าย
   

→　ประเด็นแรกคือ เรื่องที่พูด
ควรมีสาระหลักที่ต้องการพูดและบอกผู้ฟังให้ชัดเจนว่าจะพูดอะไร
เช่นมีเรื่องหลักคือ เรื่อง A แล้วก็อธิบายเรื่องย่อยของA
ไม่ควรหลุดประเด็นเป็น A B C เพราะผู้ฟังอาจจะงงได้

ว่า "นี่จะพูดเรื่องอะไรกันแน่"

แล้วเรื่องที่จะพูดนั้น ต้องเหมาะกับผู้ฟัง
ควรทราบว่าผู้ฟังคือใคร และเขาเหล่านั้นจะสนใจเรื่องที่พูดหรือไม่

(ถ้าเป็นเรื่องที่มีเกี่ยวข้องกับคนคนนั้น คนคนนั้นจะมีความสนใจมากกว่า เรื่องไกลตัวที่ไม่เกี่ยวกับตัวเองเลย)


→　ต่อมาคือการพูด
วิธีการพูดคือต้องพูดด้วยความมั่นใจ
ให้ดูมีความน่าเชื่อถือ และพูดให้น่าสนใจ คนฟังจะได้สนใจอยากฟังต่อ
เช่น อาจจะเล่าเรื่องประกอบ เพื่อให้เห็นภาพ และเป็นที่จดจำได้ง่าย

และเรื่องที่พูดต้องเป็นการพูดอธิบายสิ่งที่อยู่บนสไลด์ "ไม่ใช่การอ่านสไลด์"
ต้องใช้สไลด์เป็นแค่สื่อประกอบที่ช่วยให้ผู้ฟังเข้าใจมากขึ้น และสนใจเรื่องที่เราจะพูดมากขึ้น

อย่าให้สไลด์มาเป็นสื่อหลักแทนคนพูด

→　และประเด็นที่สาม "สไลด์"
ต้องดูง่าย ตัวอักษรไม่เยอะเกินไป
อาจจะมีคำ ๆ เดียวใหญ่ ๆ ไปเลย ถ้าต้องการเน้นคำนั้นให้ติดตาผู้ฟัง
หรืออาจจะใส่เป็นรูปภาพประกอบกับเรื่องที่พูด เพื่อให้ผู้ฟังเห็นภาพ

แต่เน้น !!!อย่าให้สไลด์ เด่นกว่าการพูด!!!
(แต่เด่นเท่ากัน พอให้อภัยได้อยู่ 55555 เช่น ถ้าคำจำสไลด์ได้และจำเรื่องที่พูดได้ด้วย ก็โอเค)


+++ที่สำคัญ ต้องอยู่ในเวลาที่กำหนด+++

อย่าพูดเกินเวลา... เพราะถ้ามีกำหนดเวลาไว้แสดงว่าอาจจะมีกิจกรรมอื่นต่อ
ถ้าคนหนึ่งพูดเกิน เวลาก็จะเลทไปเรื่อย ๆ
อาจจะทำให้บางคนไม่สามารถอยู่ได้จนจบ
หรืออาจจะทำให้คนอื่นต้องเสียเวลาเพิ่มได้

...เป็นการรักษาชื่อเสียง และความน่าเชื่อถือของผู้พูดด้วยว่าเป็นคนมีวินัย ตรงต่อเวลา...

เอ๊ะแล้วจะทำยังไงให้มั่นใจว่าไม่เกินเวลา

ซ้อมค่ะ

ซ้อมพูด แล้วลองจับเวลา

อาจจะลองพูดให้คล่องในระดับก่อน แล้วค่อยลองจับ

ถ้ายาวไปก็ตัดออก ถ้าสั้นเกินไปจริง ๆ ก็ควรเพิ่ม (อาจจะเพิ่มเป็นเรื่องเล่า หรือเป็นการพูดคุย ถามคำถามกับผู้ฟังเป็นต้น)

พอได้ความยาวที่เหมาะสม

ก็ฝึกวนไปค่ะ เพื่อที่เมื่อต้องพูดแล้ว จะได้ไม่ผิดสคริปต์
อาจจะไม่ต้องเป๊ะ 

แต่ต้องไม่หลุดประเด็น และไม่ออกทะเล

❤และที่สำคัญในการทำให้คนฟังสนใจจะฟังเรื่องที่พูด
ตามที่เพื่อนได้พูดในคลาสอาทิตย์ที่แล้ว
...คนเราจะตัดสินว่าตัวเองสนใจสิ่งนั้นหรือไม่ใน 8 วินาทีแรกที่ได้เห็น...

ซึ่งตรงกับหลักการเวลาทำการแสดงเต้น
ที่เคยคุยกับเพื่อนว่า คนส่วนใหญ่จะตัดสินใจดูโชว์นี้มั้ย ก็อยู่ที่ตอนเริ่ม
ถ้าเริ่มแล้วดึงดูด มีความน่าสนใจ ก็จะสนใจดูต่อ
แต่ถ้าตอนต้นเริ่มแล้วเฉย ๆ ความสนใจที่จะดูโชว์นั้น ๆ ก็จะน้อย

ดังนั้น แม้ว่าจุดไคลแมค หรือพ้อยท์หลักของการนำเสนอในครั้งจะอยู่ตอนหลัง ๆ
แต่ก็ต้องให้ความสำคัญกับตอนต้นด้วยนะ ชรุ้ฟฟฟฟ >3<

//หาข้อมูลและเตรียมใจแล้ว วันที่ 9 ที่ต้องพรีเซ้นต์จะออกมาเป็นยังไงเนี่ยยย
อยากฟังของทุกคนด้วยแล้ววว >///<

:+: 8 :+: Present Thai の Taxi 問題 - The สรุป

สรุปสิ่งที่ได้เรียนรู้จากการเตรียมการนำเสนอเรื่องแท็กซี่ในครั้งนี้

1. ขั้นตอนการเลือกหัวข้อ

• ต้องรู้ว่าผู้รับสื่อเรื่องนี้คือใคร และต้องคิดว่าเค้าต้องการรับรู้อะไร หรือเรื่องที่จะนำเสนอไปเค้าเอาไปใช้ประโยชน์ได้จริง ๆ ใช่มั้ย
• อาจจะลองเริ่มมองจากตนเองว่า ถ้าตัวเองไปเที่ยวต่างประเทศอยากรู้ข้อมูลอะไร หรือว่าลองคิดว่าถ้าตัวเองไม่ใช่คนไทย ไม่มีความรู้เรื่องที่ไทย มาถึงที่นี่แล้ว จะเกิดข้อสงสัยเกี่ยวกับอะไรบ้าง
• ควรกำหนดหัวข้อให้ชัดเจนก่อนจะเริ่มทำขั้นตอนต่อไป !!!
  (อย่างน้อยก็ควรตอบตัวเองได้ว่า... ทำหัวข้ออะไร เรื่องนั้นให้คนฟังได้รู้อะไร คนฟังรู้แล้วเกิดประโยชน์จริงมั้ย อย่างไร)
  

2. ขั้นตอนการทำสื่อในการนำเสนอ

• จัดลำดับการนำเสนอให้ดี ว่าควรเริ่มอย่างไร อะไรก่อนหลัง
• ไม่ควรใส่ตัวอักษรลงไปในสไลด์เยอะ ตัวอะไรที่ใส่ลงไปควรอ่านง่าย
• คำไหนที่เป็น keyword ควรทำให้เด่น อาจจะเพิ่มขนาด หรือใช้สีเหมาะสมช่วยให้สะดุดตามากขึ้น เช่น ข้อห้ามก็ใช้สีแดง เป็นต้น

3. ขั้นตอนการเขียนสคริปส์

• เขียนให้ตรงกับสไลด์ อะไรkeywordที่ขึ้นบนจอให้ชัดเจนว่าคืออะไร
• ไม่ควรสั้นเกินไปจนไม่เข้าใจ หรือยาวเวิ่นเว้อเกินไป
• ควรมีคนช่วยเช็คว่าที่เขียนไป คนฟังเข้าใจตรงกับสิ่งที่เราต้องการจะสื่อหรือไม่
  

=== ข้อสำคัญที่ได้เรียนรู้ในครั้งนี้คือ ควรชัดเจนว่าคนฟังจะได้อะไรจากการฟังเราพูดในครั้งนี้ ===

ควรนำเสนอเรื่องที่มีประโยชน์ต่อผู้ฟัง และควรนำเสนอให้ผู้ฟังเข้าใจง่าย และจำได้ เพื่อจะได้นำไปใช้จริง ๆ 

ชรุ๊ฟฟฟ >3<

:+: 8 :+: Present Thai の Taxi 問題 - The สตอรี่

วันนี้จะมาเขียนเรื่องการทำพรีเซนต์ที่ได้ทำไปตลอดหลายสัปดาห์ที่ผ่านมา

เริ่มแรกเลยคือการคิด "เรื่องที่ต้องการจะนำเสนอ"
โดยจะเป็นหัวเกี่ยวกับอะไรก็ได้ของไทย
มีกำหนดว่า ผู้รับสารนี้คือคนญี่ปุ่น

ขั้นตอนนี้เหมือนจะง่ายเพราะหัวข้ออิสระ
แต่กว่าจะคิดหัวข้อออกนี่... ยากกว่าที่คิด

อาจจะเป็นเพราะเราเป็นคนที่นี่ ใช้ชีวิตต่างจากคนต่างชาติที่มาเที่ยว
ทำให้นึกไม่ออกว่าควรจะบอกอะไรให้คนต่างชาติทราบดี
(ปกติเวลาเพื่อนมาเที่ยวก็อธิบายหรือให้ข้อมูลตามสิ่งที่เพื่อนถาม หรือสิ่งที่เจอตรงหน้า)

ก็เลยเริ่มคิดจากเรื่องที่ต้องเจอทุกวัน ว่าสิ่งไหนที่เป็นสิ่งที่ต่างที่ตัวเองเจอที่ญี่ปุ่น
คนเราต้องรับประทานอาหารทุกวัน แล้วเวลามีเพื่อนมาไทย ก็มักจะโดนถามว่าคืออะไรอ่ะ
ก็เริ่มออกมาเป็นเรื่องอาหาร เครื่องดื่ม
...บ่งบอกนิสัยของตัวเองได้ดี... 5555555
แต่พอเริ่มคิดถึงเรื่องกำหนดเวลาที่ใช้ในการนำเสนอ...
เรื่องนี้ไม่น่าจะพอ อาหารไทย เครื่องดื่มสีแปลก ๆ ไม่น่าจะอธิบายครบในเวลาสั้น ๆ ได้
ถ้าจะต้องเลือกออกมานำเสนอซัก 2-3 อย่างก็ไม่รู้จะเลือกอะไร
ต่างร้านก็ต่างเมนู อันที่เลือกมาอาจจะไม่มีในร้านที่คนที่มาอ่านไปก็ได้...

เรื่องนี้เลยตกไป

พูดคุยกันไปมา ก็เริ่มออกมาเป็นเรื่องการเดินทาง
ถ้าเป็นรถเมล์ ตัวเองก็ไม่มีความรู้พอที่จะมานำเสนอได้...
ก็นึกถึงแท็กซี่กัน...

โอ้วโห้วววว
ปัญหาแท็กซี่นี่เต็มไปหมดเลย
คิดว่าคนต่างชาติน่าจะรับรู้ปัญหานี้ไว้ อย่างน้อยก็จะได้เตรียมใจมา... 5555555
ตอนแรกก็คิดไว้แบบนั้น

แต่เมื่อปรึกษาอาจารย์แล้ว...
อาจารย์บอกว่า การนำเสนอที่ดี คนอ่านควรได้อะไรกลับไปจากการฟังเรื่องนั้น ๆ
ก็คิดว่าเรื่องที่จะนำเสนอก็ทำให้คนฟังได้ข้อมูล... แต่แค่นั้นก็ยังไม่ดีเท่าไหร่...
เลยคิดกันต่อว่าจะยังไงดี
เพราะปัญหาแท็กซี่เนี่ยะะะ เราเองก็ยังแก้ปัญหากันไม่ได้
คนไทยเองก็ยังต้องทำใจยอมรับ
ยกเว้นเรื่องการไม่กดมีเตอร์ อาจจะปฏิเสธได้

จึงได้รับคำแนะนำจากอาจารย์ว่าให้นำเสนอแบบให้เค้ารับรู้ปัญหา
แล้วก็บอกว่าเราเองทำอะไรกับมันไม่ได้
นอกจากป้องกันตัวเอง หรือแก้ไขปัญหาเมื่อเกิด
แล้วเรา ที่อยู่ที่นี่ แก้ไขรับมือกับปัญหานั้นอย่างไร

จึงได้ข้อสรุปเป็นการนำเสนอเกี่ยวกับปัญหาแท็กซี่ที่มักเจอ
และการรับมือและแก้ไขที่เราคนไทยทำกัน
เป็นการแนะนำให้คนอ่านรู้ว่า ถ้าสมมุติว่าเจอแบบนี้แล้วทำอย่างไรดี หรือถ้าไม่อยากเจอมีทางเลี่ยงมั้ย

____________________________________________

ในการทำสไลด์นั้น
เริ่มจาก แบลงค์มาก... เริ่มยังไงดี 5555555
แล้วก็เพราะทำด้วยกัน 2 คน การอธิบายภาพสไลด์ที่อยากทำให้อีกคนเข้าใจยากมาก...
เลยแก้ปัญหาโดยการ วาด เอา 5555555 ฝึมือทางศิลปะก็ไม่มี แต่ก็ดีกว่าใช้แต่คำพูด

ทำมารอบแรก ตอนนั้นเพิ่งได้ข้อสรุปแค่ว่าจะนำเสนอปัญหาแท็กซี่ในประเทศไทย
(ยังไม่มีคำแนะนำที่ละเอียด แค่แนะนำให้เปลี่ยนไปใช้รถอื่น)
สไลด์ก็ออกมามีเรื่องปัญหาที่มี กับรถอื่น และเวลาที่ควรเลี่ยง แบบงง ๆ การเรียงสไลด์ก็งง ๆ
ตอนนี้ให้นึกกลับไปก็งง ๆ นึกไม่ค่อยออก เพราะตอนนั้นก็งง ๆ ว่าจะยังไงดี...

หลังจากได้เรียนเรื่องการทำพาวเวอร์พ้อยท์ที่ดี
(หลังจากคุยกับเพื่อนญี่ปุ่นแล้ว เพิ่งรู้ว่าพวกนางเรียกกันว่า パワポ... ดีค่ะ สั้นดี 55555)
ก็รู้สึกว่านอกจากแก้ไขส่วนที่ตัวเองยังงง ๆ กันอยู่เอง ให้ชัดเจนแล้ว...
ก็ควรลดตัวอักษรลง เน้นเป็นใช้ภาพ แล้วก็เน้นเฉพาะตัวอักษรของคำที่ต้องการเน้น
เพื่อให้คนที่ฟังจำในสิ่งที่ต้องการนำเสนอพ้อยท์นั้น ๆ ได้

อาทิตย์ต่อไป เป็นครั้งแรกที่ได้มาแก้ไขพาวเวอร์พ้อยท์พร้อมกันสองคน 5555555
ก่อนหน้านั้น ทำสนับกัน ผลัดกันแก้มาตลอด
พอได้มาคุยกัน รู้สึกว่าการทำแบบมาทำด้วยกัน ทำให้เข้าใจอีกคนได้มากกว่า
เช่น ตรงนี้ทำแบบนี้เพราะอะไร แล้วต้องการทำให้เป็นไหนต่อ แบบนี้ดีมั้ยหรือคิดว่ายังไง
ครั้งนี้คือPPTเวอร์ชั่นที่ลดตัวอักษรลงแล้ว
แต่...
เนื้อหายังไม่ชัดเจน เพราะถึงรู้ว่าตัวเองอยากนำเสนอเรื่องแท็กซี่และวิธีรับมือแล้ว
ส่วนของการเรียงข้อมูลที่จะนำเสนอยังไม่โอเคเท่าไหร่

และก็ได้รับคำแนะนำจากอาจารย์อีกครั้ง
ว่าให้เป็นแนะนำวิธีแก้ไขด้วยตนเอง หรือวิธีแก้ปัญหาของเราเอง ว่าเราจะทำอย่างไรบ้างเมื่อเจอสถานการณ์เช่นนั้น
จึงเป็นข้อสรุปของเรื่องที่ต้องการนำเสนอ...ในที่สุดก็ชัดเจนซักที

แต่
แต่
แต่
ยังไม่จบแต่...
ตอนก็ยังไม่รู้จะเรียงข้อมูลออกมายังไงให้เข้าใจง่ายดี...
จบที่วาดรูปอธิบายกันอีกรอบ แล้วก็มีการถกกันนิดหน่อยว่า ตรงนี้งงอยู่นะ คิดว่าทำแบบนี้จะเข้าใจง่ายกว่ามั้ย ทำแบบนี้แล้วยาวไปมั้ย ประมาณนี้
แล้วก็เริ่มลงมือจัดการกับ PPT อีกรอบ...
แต่พอหมดคลาส ก็กลับไปแยกกันทำเหมือนเดิม 55555
พอเริ่มเข้าใจสิ่งที่ตั้งใจจะทำกันแล้ว ถึงจะแยกกันทำ ก็สามารถทำต่อกันได้ไม่ยากเท่าไหร่
อันไหนที่ทำแล้วอีกคนดูแล้วยังเข้าใจยากอยู่ ก็จะปรับเปลี่ยนเพื่อให้ได้งานที่ดีมากขึ้น
มีการสลับตำแหน่งการวาง เปลี่ยนสีตัวอักษรให้อ่านง่าน หรือให้ดูเด่น สะดุดตาเป็นคำ ๆ โดยเฉพาะ keyword ต่าง ๆ
ในที่สุดก็ได้เป็น PPT แบบล่าสุดที่ออกมา !!!

____________________________________________

และ...หลังจากหัวข้อชัดเจนแล้ว PPTคลอดออกมาแล้ว
ก่อนจะนำเสนอได้ เราต้องมี สคริปต์ !!!!!

นี่คือนั่งมอง PPT หลายวันมาก กว่าจะเริ่มเขียน Script ได้
คิดไม่ออกจริง ๆ ...ตอนเริ่มต้นยากสุดแล้วจริง ๆ
เริ่มยังไงให้คนฟังเข้าใจว่าเราอยากพูดเรื่องอะไร แล้วก็พยายามจะพูดแบบให้คนสนใจ(ต้องทำยังไงดี...)
ยากมาก แงงง๊ ToT

แต่พอมีคำว่า เดดไลน์ มาจ่อก้น มันก็เริ่มออกมาทีละนิด ๆ พอคนนึงคิดไม่ออกแล้ว ก็ให้เพื่อนเขียนต่อบ้าง

ปัญหาระหว่างเขียนคือ...มีอยู่สไลด์นึง...จู่ ๆ ก็ลืมว่าสไลด์นี้ จริง ๆ แล้วตัวเองต้องการจะสื่ออะไรถึงคนฟัง นั่งนึกอยู่นานมาก เพราะไม่ได้เอาหัวเรื่องใส่ลงไปใน PPT เอาแต่คีย์เวิร์ด...
ก็ต้องมานั่งนึกว่าจุดร่วมของคำพวกนี้คืออะไร กว่าจะนึกออก... 5555555
แต่หลังจากนั้นก็เขียนไปได้เรื่อย ๆ ไม่มีปัญหาอะไร

มันก็เลยยาวแบบนี้ 55555555555

ละเป็นปัญหาที่ยาวเกินไปแทน 5555555
สรุปแล้วก็ต้องมานั่งตัดอะไรที่คิดว่าไม่สำคัญเท่าไหร่ออก ก็ยังยาวอยู่ดี
และก็ต่อไปก็ต้องพยายามรวมประโยค
...ยังไงก็ยังยาวอยู่ดี...
...ตอนนี้ก็ยังยาวเกินอยู่ดี...
ก็คงต้องแก้กันต่อไป

งืออออออ

ขอขอบคุณเพื่อนที่พยายามแก้ไขพรีเซ็นต์ครั้งนี้มาด้วยกันจนถึงตอนนี้
ขอขอบพระคุณอาจารย์ที่ช่วยแก้ไข ช่วยแนะนำมาตลอดจนน้องปัญหาแท็กซี่ใกล้คลอดแล้ว
ขอบคุณเพื่อนอีกคนที่ช่วยดูช่วยแก้ไขช่วยอธิบายคำให้อย่างดี

ขอบคุณที่อ่านจนจบค่ะ

>A<

:+: 7 :+: Bilingual School Time (2)

( ˊ̱˂˃ˋ̱ ) มาเขียนต่อแล้ววววว~ ยามเที่ยงคืน...
และจะเสร็จตอนไหนไม่รู้ 5555555

ความเดิมตอนที่แล้วคือสามารถใช้ภาษาอังกฤษแบบไม่ต้องคิดได้แล้ว

แต่ความจริงแล้วที่ใช้ ๆ ไปถูกไวยากรณ์รึเปล่านั้น...
...จนตอนนี้ก็ยังไม่รู้...
เป็นการใช้แบบสื่อสารกันเข้าใจ เขียนได้ อ่านได้ และทำข้อสอบได้...

และเมื่อขึ้นม.1 ในหนังสือเรียนภาษาอังกฤษ (เปลี่ยนสำนักพิมพ์จากตอนประถม) เริ่มมีการใส่เรื่องไวยากรณ์เข้ามา ซึ่งตอนนั้นยังไม่รู้ว่ามันคือไวยากรณ์ ตัวอย่างบอกให้เปลี่ยนรูปประโยคก็ลอกเปลี่ยนตามเฉย ๆ 55555

ช่วงปลาย ๆ ม.1 ในที่สุดคุณแม่ก็ยอมให้เรียนภาษาญี่ปุ่น!!!
เพิ่งย้ายบ้านแล้วบ้านตรงข้ามเป็นครอบครัวไทย-ญี่ปุ่นพอดี เลยได้เริ่มเรียน แถมวันเสาร์อาทิตย์ก็ไปนั่งเล่นบ้านนั้น น้อง ๆ (ลูกของเซนเซ) เปิดการ์ตูน เปิดละครญี่ปุ่นดูก็นั่งดูแล้วให้น้องแปลให้ 55555

ถือว่าได้ฟังภาษาและดูดสำเนียงไป... 55555

ตอนนั้นภาษาอังกฤษยังใช้ได้ปกติ

แต่ความรู้สึกที่อยากใช้ภาษาญี่ปุ่นได้ก็มีสูงกว่าอยู่ดี...
ถึงอย่างนั่นก็ไม่ยอมพูดภาษาญี่ปุ่นเท่าไหร่ 55555

เป็นประเภทว่า...จนกว่าจะมั่นใจในระดับจะไม่ค่อยยอมพูด...
ไม่ได้ต่างจากตอนภาษาอังกฤษเลย (.___.);;

จุดเปลี่ยนของชีวิตอย่างต่อไป...
เปลี่ยนที่อยู่ค่ะ 55555
ครอบครัวย้ายไปอยู่เชียงใหม่... ตอนม.2 เทอม 2 เลยได้ย้ายไปเรียนที่เชียงใหม่เป็นเวลา 1 เทอม
แต่เป็นภาคภาษาอังกฤษของโรงเรียนปกติเฉย ๆ

วิชาอื่นไม่มีปัญหาเลย ยกเว้นวิทยาศาสตร์ที่เรียนเป็นภาษาไทย 55555
แต่โชคดีที่เนื้อหาเทอมนั้นไม่ยากเท่าไหร่ เลยยังถู ๆ ไถ ๆ ผ่านไปได้...
และสิ่งที่ไม่คาดคิดคือ ตอนย้ายไปแรก ๆ มีอาจารย์ฝรั่งแอบไปชมให้ห้องข้าง ๆ ฟังว่าเด็กใหม่พูดอังกฤษเก่งมาก แกรมม่าไม่ผิดเลย
 แต่ ! ตอนทดสอบเรื่องฟิวเจอร์เทนส์คะแนนไม่ถึงครึ่ง!!!
สรุปก็ต้องสอบอีกรอบ ตอนนั้นก็ท่อง ๆ ไป (ปกติไม่เคยท่อง ใช้ตามเซนส์ล้วน ๆ)
แล้วก็ผ่าน...
หลังจากนั้นก็รู้สึกได้ว่าตัวเองเริ่มคิดมากเรื่องแกรมม่า เวลาจะพูด หลาย ๆ ครั้งจะหยุดคิดก่อนว่าถูกหลักมั้ย กว่าจะพูดได้รู้สึกไม่ธรรมชาติเลย 55555 ทำให้รู้สึกว่าโอกาสที่จะพูด(ไปเรื่อย ๆ แบบสบายใจ)น้อยลง
เว้นแต่ตอนเรียน ๆ ละเบลอ ๆ อยู่แล้วโดนเรียกให้ตอบแบบไม่ทันคิด จะสามารถตอบตามสัญชาตญาณได้
ตอนตอบเสร็จก็ลุ้นไปว่าจะถูกมั้ย...ละก็โชคดีที่ไม่ผิด...

อ่อ ละตอนอยู่เชียงใหม่ ก็เหมือนได้ภาษาใหม่อีกภาษาคือภาษาเหนือ 55555
ใครว่าภาษาเหนือช้า
โน้วววววว
ในห้องเรียนนี่เหมือนแข่งกันพูด
แล้วความต่างกับที่ภูเก็ตคือ นักเรียนที่เชียงใหม่พูดกันด้วยภาษาเหนือ แต่ของภูเก็ตจะพูดกลางแต่สำเนียงใต้ หรือที่เรียก ๆ กันว่าทองแดง :'P
ถึงจะพูดภาษาเหนือไม่ได้ แต่ตอนนั้นก็ฟังออกเกือบหมดนะ เพราะเพื่อนในห้องพูดกันตลอด ถ้าตัวต่อตัวยังพูดกลางด้วย แต่พอไปอยู่เป็นกลุ่มจะพูดเหนือกัน เด็กภาคอื่นมีหน้าที่ฟังให้ออกเท่านั้น 55555
ก็สนุกดี เหมือนได้เรียนรู้อะไรใหม่ ๆ
 /ที่ตอนนี้ก็ไม่ได้ใช่ และสกิลลดลงแล้ว ตอนกลับไปหาเพื่อนก็แบบ...ต้องตั้งใจฟังมาก ว่าพูดอะไรกัน...

แล้วพอปิดเทอมก็เกิดเหตุการณ์ที่ทำให้ต้องย้ายกลับมาภูเก็ต
ตอนเรียนก็ไม่มีปัญหาเท่าไหร่
แค่รู้สึกว่าสกิลมันดรอปลงมากกกกก
เหมือนกลับไปเลเวลเท่าตัวเองซักตอนP.5
｡ﾟ(ﾟ´Д｀ﾟ)ﾟ｡

พอรู้สึกว่าภาษาอังกฤษดรอปลงแน่ ๆ ก็มีบ่น ๆ กับเพื่อนสนิทบ้าง
แล้วมีวันนึงไปบ้านเพื่อนสนิท ที่คุณพ่อของเพื่อนเป็นคนอังกฤษ
แล้วมีโอกาสได้ทานข้าวด้วยกัน ก็มีต้องโต้ตอบกับแดดดี้ของเพื่อนบ้าง
พอทานข้าวเสร็จ เพื่อนทักเลย "อิ๊งแกดรอปลงจริง ๆ ด้วย..."

แงงงงงงงง๊

แต่ก็เรียนจบ สอบผ่านทุกวิชาได้เหมือนเดิมนะ
แค่รู้สึกไม่ดีที่ จู่ ๆ ก็ทำสิ่งที่เคยทำได้ไม่ได้ดีเท่าเดิมเฉย ๆ

สิ่งที่จำได้คือ ข่วงนั้นคิดถึงไวยากรณ์ก่อนพูดหลายครั้งมาก
อาจจะเป็นเพราะแบบนั้นเลยพูดน้อยลง เลยทำให้สกิลดรอปลงรึเปล่า
หรือว่าเป็นช่วงเทอมนึงที่ได้พูดได้ฟังอังกฤษน้อยกว่าเดิมเลยลืม ๆ ???
หรือเพราะเรียนญี่ปุ่น และโดยส่วนตัวก็ชอบภาษาญี่ปุ่นมากกว่า ภาษาเลยตี ๆ กัน ไม่ก็ทำให้ได้ใช้ภาษาอังกฤษนอกห้องเรียนน้อยลง

เพราะอะไรก็ไม่รู้เหมือนกัน
จนตอนนี้ก็ยังไม่รู้...

และเมื่อขึ้นม.ปลาย ก็ย้ายมาเรียนในโรงเรียนไทยปกติ ในสายศิลป์ญี่ปุ่น
ปัญหาใหม่ที่ไม่คิดว่าจะเจอคือ อ่านเนื้อหาวิทยาศาสตร์ภาษาไทยไม่เข้าใจ 55555
จนต้องไปหาเนื้อหาภาษาอังกฤษมาเทียบกัน 55555 แต่ผ่านไปซักพักก็พอปรับตัวเรื่องตัวภาษาได้นะ เฉพาะภาษาเท่านั้นนน เนื้อหาวิชาวิทยาศาสตร์ยังเป็นอะไรที่อ่อนในทุกภาษาที่ต้องเรียน 55555

ในช่วงแรก ๆ จำได้ว่าเรื่องพูดยังไม่มีปัญหา ยังพอใช้ได้
แต่เรื่องไวยากรณ์คือเรียนไม่ได้ คือไม่เข้าใจ ไม่เคยเรียนแบบท่องไวยากรณ์จริงจังขนาดนี้(ยกเว้นที่เขียงใหม่) กลายเป็นว่าเหมือนตัวเองฐานไม่แน่น แล้วโดนอัดเรื่องที่ยากไปเรื่อย ๆ ความรู้สึกไม่อยากเรียน ไม่ชอบ เรียนไม่ได้ก็เพิ่มขึ้นไปอีกจ้าาา 55555
แล้วยิ่งโอกาสได้พูดก็น้อยลงด้วย เลยกลายเป็นว่าเหมือนไม่ได้ใช้ภาษาอังกฤษเลย
สรุปแล้วสกิลที่ยังดีที่สุดคือการฟัง... เศร้าแป๊บ 5555555

สรุปของสรุปของสรุป คืออาจจะเป็นเพราะฐานเรื่องไวยากรณ์ไม่แน่นรึเปล่า
พอโดนให้ท่องเยอะ ๆ เลยต่อต้าน
ตอนเด็ก ๆ ไม่เคยรู้สึกว่าต้องท่องขนาดนั้น แต่เพราะต้องใช้ทุกวันเลยใช้ได้เอง
พอไม่มีความรู้สึกว่าอยากเรียนแล้วอะไร ๆ ก็...
งิม.....................

แต่!!!!! สกิลฟังกับพูดแบบไม่สนใจแกรมม่ายังพอขุดได้บ้างนะ
โดยการดูหนัง!!! 5555555
ถ้าเป็นหนังอังกฤษ ช่วงแรก ๆ อาจจะต้องเปิดซับอิ๊ง เพราะหูยังไม่เปิด แต่พอดูไปซัก 3-4 เรื่องก็จะเริ่มพอถูไถได้
อาจจะไม่ได้เท่าเมื่อก่อน เพราะขุดได้ไม่นานก็กลับมาสนใจญี่ปุ่นต่ออยู่ดี
/กลับมาดูละครดูรายการญี่ปุ่นต่อ...
5555555555555555555555555555 (ในเลข 5 มีน้ำตาซ่อนอยู่)

ที่เขียนมาทั้งหมดนี่เพื่อเป็นการเตือนให้ตัวเองรู้ว่าเคยทำได้
และซักวันต้องกลับมาทำได้อีก!!!
คงต้องหาโอกาสให้ได้ใช้ภาษาอังกฤษให้มากกว่านี้
มาดูกันว่าภาษาจะกลับมามั้ยยย

เริ่มจากเปิดละครภาษาอังกฤษดู
ปฏิบัติ!!!